cząsteczka tlenu O2

cząsteczka ozonu O3

wyładowania koronowe

przepływ powietrza

wysokie napięcie

uziemienie

Elektrody, zasilane wysokim napięciem, wytwarzają wyładowania koronowe, które przekształcają tlen zawarty w powietrzu w ozon.

Ozon charakteryzuje się dwiema cechami, które odpowiadają za jego unikalne właściwości sterylizujące oraz dezodoryzujące- niestabilnością oraz utlenianiem.

 
Ozon jest nietrwałym termicznie (niestabilnym) gazem - rozpada się stopniowo do tlenu dwuatomowego (swojej pierwotnej postaci) już w temperaturze pokojowej.

Jego rozpad ulega przyspieszeniu w podwyższonej temperaturze oraz na skutek kontaktu z powierzchniami stałymi, związkami chemicznymi i innymi czynnikami. 

W trakcie rozpadu powstaje rodnik tlenu (O ), który jest aktywny chemicznie - wykazuje silne właściwości utleniające. To głównie on odpowiedzialny jest za sterylizujące i dezodoryzujące właściwości ozonu. 

Proces ozonowania zachodzi w kilku etapach: 

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

 

 

 

 

 

 

 

 

 

W pierwszych etapach generator pobiera tlen z otoczenia, który pod wpływem wyładowań koronowych przekształcany zostaje w ozon i rozpraszany jest po całym pomieszczeniu. 

​

Ozon zatem napotykając na różne zanieczyszczenia organiczne i nieorganiczne unoszące się w powietrzu (związki chemiczne, alergeny, zarodniki grzybów) w ułamku sekundy wchodzi z nimi w reakcję chemiczną i powoduje ich gwałtowne utlenienie lub rozkłada w mniej złożone i nieszkodliwe związki. W efekcie zanieczyszczenia są unieszkodliwione, a produktem reakcji jest czysty tlen dwuatomowy. Nie powstają zatem żadne, szkodliwe produkty uboczne.

 
W kolejnej fazie proces zaczyna się od nowa. Tlen powstały po utlenieniu zanieczyszczeń unoszących się w powietrzu pobierany jest przez generator. Wytworzony ozon atakuje mikroorganizmy chorobotwórcze zasiedlające wszystkie powierzchnie. 

Najbardziej wrażliwe na ozon są wirusy - skomplikowane cząsteczki organiczne zbudowane z białek i kwasów nukleinowych, niemające struktury komórkowej oraz mogące się rozmnażać tylko wewnątrz komórki gospodarza. Ozon niszczy wirusy poprzez dyfuzję płaszcza białkowego (kapsydu), okrywającego kwas nukleinowy, który niesie informację genetyczną niezbędną do replikacji. Ozon uszkodzą zatem DNA lub RNA wirusa. 

Bakterie to z kolei jednokomórkowe istoty o mikroskopijnej wielkości i bardzo prostej strukturze. Do niszczenia bakterii dochodzi poprzez uszkodzenie błony komórkowej. Ozon, poprzez reakcje rodnikowe, reaguje z nienasyconymi kwasami tłuszczowymi zawartymi w lipidach błony komórkowej, powoduje ich rozpad i wypływanie składników wewnątrzkomórkowych do środowiska zewnętrznego. Efektem jest zaburzenie funkcji komórek. Zmiany te są nieodwracalne i zawsze prowadzą do lizy komórek, czyli śmierci i całkowitego rozpadu bakterii. 
 

Kolejno ozon neutralizuje roztocza i grzyby oraz uszkadza układ oddechowy ewentualnych insektów i gryzoni. 

Zaznaczyć należy, iż budowa organizmów jednokomórkowych lub wielokomórkowych o małej specjalizacji komórek jest zupełnie inna niż organizmów o wyższym stopniu rozwoju komórek. Dlatego też ozon ma destrukcyjne działanie na organizmy proste w małych stężeniach, natomiast szkodliwy wpływ na człowieka wykazuje w bardzo wysokich stężeniach lub, gdy jest wdychany przez dłuższy czas. Jednak z uwagi na fakt, iż organizm człowieka może wykazywać różną wrażliwość na obecność ozonu, w przypadku niektórych osób, już przy jego małych stężeniach, mogą pojawić się objawy kaszlu i podrażnienia oczu. 

W etapach kiedy niszczone są między innymi zapachy oraz patogeny stężenie ozonu dość szybko maleje. Jeżeli w pomieszczeniu usunięte zostaną już wszystkie zanieczyszczenia, a generator ozonu automatycznie się wyłączy, to stężenie pozostałego wygenerowanego ozonu (tzw. pozostałościowv poziom stężenia - ilość wytworzona ponad niezbędną do usunięcia wszelkich zanieczyszczeń) nie maleje już tak szybko. Ozon rozpada się wówczas samoczynnie do tlenu. Czas jego naturalnego, połowicznego rozpadu jest krótki i wynosi około 30 minut. Zatem po około 30 minutach od wyłączenia się generatora stężenie ozonu spada o połowę Po każdych kolejnych 30 minutach jego poziom obniża się o kolejną połowę, aż do momentu całkowitego rozpadu. W pomieszczeniu pozostaje zatem tlen i wyczuwalny zapach ozonu. 

bakterie niszczone przez ozon

Achromobacter:

  Achromobacter butyri

Aeromonas:

  Aeromonas salmonicida

Agrobacterium:

  Agrobacterium tumefaciens

Bacillus:

  Bacillus anthracis laseczka wąglika

  Bacillus cereus laseczka woskowa

  Bacillus coagulans

  Bacillus globigii

  Bacillus licheniformis

  Bacillus megatherium

  Bacillus paratyphus

  Bacillus subtilis laseczka sienna

  Bacillus stearothermophilus

Clavibacter:

  Clavibacter michiganensis

Clostridium:

  Clostridium botulinum laseczka jadu kiełbasianego

  Clostridium sporogenes laseczka gnilna

  Clostridium tetani laseczka tężca

  Clostridium perfringens laseczka zgorzeli gazowej

  Clostridium difficile

  Clostridium chauvoei laseczka szelestnicy

  Clostridium ghoni

  Clostridium tyrobutyricum laseczka kwasu mlekowego

Corynebacterium:

  Corynebacterium diphtheriae maczugowiec błonicy

Enterococcus:

  Enterococcus faecalis paciorkowiec kałowy

Escherichia:

  Escherichia coli pałeczka okrężnicy

Lactococcus:

  Lactococcus lactis

Legionella:

  Legionella pneumophila

Leptospira canicola

Listeria:

  Listeria monocytogenes

Micrococcus:

  Micrococcus candidus

  Micrococcus caseolyticus

  Micrococcus luteus

  Micrococcus spharaeroides

Mycobacterium:

  Mycobacterium avium

  Mycobacterium fortuitum

  Mycobacterium leprae prątek trądu

  Mycobacterium tuberculosis prątek gruźlicy

Moraxella catarrhalis:

  Moraxella catarrhalis

Proteus:

  Proteus vulgaris odmieniec pospolity

Pseudomonas:

  Pseudomonas aeruginosa pałeczka ropy błękitnej

  Pseudomonas fluorescens (bioflim)

  Pseudomonas putida

Salmonella:

  Salmonella enterica

  Salmonella enteritidis

  Salmonella typhimurium

  Salmonella typhi

  Salmonella paratyphi

Serratia:

  Serratia marcescens pałeczka krwawa

Shigella:

  Shigella dysenteriae

  Shigella flexneri

  Shigella paradysenteriae

Rhodospirillum:

  Rhodospirillum rubrum

Staphylococcus:

  Staphylococcus epidermidis

  Staphylococcus aureus gronkowiec złocisty

Streptococcus:

  Streptococcus ‘C’

  Streptococcus agalactiae paciorkowiec bezmleczności

  Streptococcus pneumonia dwoinka zapalenia płuc

  Streptococcus pyogenes paciorkowiec ropny

  Streptococcus salivarius

  Streptococcus viridans paciorkowce zieleniejące

Vibrio:

  Vibrio alginolyticus

  Vibrio anguillarum

  Vibrio cholerae przecinkowiec cholery

grzyby, drożdże, pleśnie, zarodniki niszczone przez ozon

Alternaria:

  Alternaria solani

Aspergillus:

  Aspergillus candidus

  Aspergillus flavus kropidlak żółty

  Aspergillus glaucus kropidlak zielony

  Aspergillus niger kropidlak czarny

  Aspergillus terreus

  Aspergillus saitoi

  Aspergillus oryzae

  Aspergillus fumigatus kroplidlak popielaty

Athelia:

  Athelia rolfsii

Baker’s yeast drożdże piekarskie

Botrytis:

  Botrytis cinerea gronkowiec szary

  Botrytis allii

Candida:

  Candida albicans

Cladosporium

Colletotrichum:

  Colletotrichum coccodes 

Colletotrichum lagenarium

Fusarium:

  Fusarium oxysporum

  Fusarium oxysporum f.sp. lycopersici

Grotrichum:

  Grotrichum candidum

Monilinia:

  Monilinia fructicola

  Monilinia laxa brutalna zgnilizna drzew pestkowych

Mucor:

  Mucor racemosus

  Mucor piriformis

Penicillium:

  Penicillium cyclopium

  Penicillium chrysogenum

  Penicillium citrinum

  Penicillium digitatum 

  Penicillium glaucum

  Penicillium expansum

  Penicillium egyptiacum

  Penicillium roqueforti

Pythium:

Pythium ultimum

Phytophthora:

  Phytophthora erythroseptica różowa zgnilizna

  Phytophthora parasitica

Rhizoctonia:

  Rhizoctonia solani

Rhizopus:

  Rhizopus nigricans 

  Rhizopus stolonifer

Rhodotorula:

  Rhodotorula rubra

Saccharomyces:

  Saccharomyces cerevisiae

  Saccharomyces ellipsoideus

Sclerotinia:

  Sclerotinia sclerotiorum zgnilizna twardzikowa

Thamnidium

Trichoderma:

  Trichoderma viride

Verticillium:

  Verticillium albo-atrum

  Verticillium dahliae

wirusy niszczone przez ozon

Adenovirus:

  Adenovirus 7a

Bacteriophage (Escherichia coli):

  Bacteriophage f2

Enterovirus:

  Coxsackie A9, B3, B5

  Echovirus 1, 5, 12, 29

  Poliovirus 1, 2, 3

Encephalomyocarditis virus

Hepatitis A virus wirus zapalenia wątroby typu A (WZW)

Herpes simplex virus wirus opryszczki pospolitej

HIV ludzki wirus niedoboru odporności

GD VII virus

Influenza virus wirus grypy

Rhabdoviridae:

  Vesicular stomatitis virus wirus pęcherzykowatego zapalenia jamy ustnej

  Rabies virus wirus wścieklizny

Rotavirus

SARS virus

Tobacco mosaic virus wirus mozaiki tytoniu

pierwotniaki niszczone przez ozon

Cryptosporidium:

  Cryptosporidium parvum

Giardia:

  Giardia lamblia ogoniastek jelitowy

  Giardia muris

Paramecium pantofelki

cysty pasożyty niszczone przez ozon

Entamoeba histolytica cysts cysty pełzaka czerwonki

Nematode eggs jaja nicieni

Schistosoma eggs jaja przywry

związki chemiczne niszczone przez ozon

aceton

acetylen

akroleina

akrylaldehyd

akrylonitryl

aldehyd krotonowy

aldehyd octowy

alkohol amylowy

alkohol butylowy

alkohol etylowy

alkohol izopropylowy

alkohol propylowy

amoniak

anilina

arsen

benzen

butan

butadien

bezwodnik octowy

chlor

chloroetan

chlorobenzen

chlorometan

cykloheksan

cykloheksanol

cykloheksen

nikotyna

nitrobenzen

nitrogliceryna

nitrometan

nitrotoulen

octan amylu

cyjanowodór

czterochlorek węgla

dichloroetan

dioksan

dwutlenek węgla

eter

eter etylowy

etyloamina

etylobenzen

fenol

fluorotrichlorometan

formaldehyd

izopren

kwas akrylowy

kwas octowy

kwas mrówkowy

metan

metanol

merkaptan metylowy

merkaptan propylowy

mrówczan etylu

deakaryzacja za pomocą ozonu umożliwia skuteczną neutralizację:

• roztocza kurzu domowego

• alergenów (np. pyłków roślinnych)

dezynsekcja i deratyzacja za pomocą ozonu umożliwia skuteczne wytępienie insektów i gryzoni:

• much

• mrówek

• karaluchów

• prusaków

• pcheł

• wszy

• komarów

• moli

• pająków

• myszy

dezodoryzacja za pomocą ozonu umożliwia skuteczne usunięcie związków organicznych i nieorganicznych odpowiedzialnych za powstawanie nieprzyjemnych i szkodliwych zapachów np:

• odzwierzęcych

• przetwórczych

• gnilnych

• kanalizacyjnych

• stęchlizny