ozonowanie
OZONOWANIE to sposób przeprowadzania dezynfekcji bez użycia środków chemicznych, gdzie czynnikiem biobójczym jest ozon – gaz o silnych właściwościach utleniających.
Ozonowanie idealnie sprawdza się wszędzie tam, gdzie w bezpośrednim otoczeniu człowieka wymagana jest czystość mikrobiologiczna oraz uzyskanie środowiska wolnego od nieprzyjemnych zapachów.
ozon - czym jest i jak powstaje?
Ozon (O3, tritlen) jest alotropową odmianą tlenu (O2, ditlen). Różnią się zatem ilością atomów w cząsteczce oraz właściwościami fizykochemicznymi
cząsteczka tlenu O2

cząsteczka ozonu O3

W warunkach normalnych ozon jest bladoniebieskim gazem. Ma prawie dwukrotnie większą gęstość od tlenu - jest cięższy od powietrza. Ozon jest niepalnym gazem, ale ma zdolność, podobnie jak dwuatomowy tlen do podtrzymywania procesu spalania. Ponadto cechuje go ostry, charakterystyczny zapach. Ozon jest dobrze rozpuszczalny w wodzie - stąd zastosowanie w dezynfekcji wody pitnej, oczyszczaniu ciekłych ścieków miejskich oraz basenów i wszelkiego rodzaju zbiorników wody.
W naturze, ozon w stanie wolnym, wytwarzany jest na skutek uderzeń piorunów - wyładowań elektrycznych (reakcja bioelektryczna) oraz promieniowania ultrafioletowego Słońca (reakcja fotochemiczna) w górnych warstwach atmosfery (na wysokości 25 - 30 km). W obu przypadkach tlen dwuatomowy zawarty w powietrzu przekształca się w tlen trójatomowy - ozon.
Świeży, orzeźwiający zapach unoszący się po przejściu burzy zawdzięczamy zatem naturalnemu wytwarzaniu ozonu.
Najwięcej słyszy się jednak o ozonie w kontekście warstwy ozonowej naszej planety. Jest on bowiem jednym z najważniejszych gazów występujących w stratosferze. Ozon powstający w górnych warstwach atmosfery chroni nas przed szkodliwym działaniem promieniowania ultrafioletowego. Działa wówczas jak filtr pochłaniający nadfiolet (całkowicie UV-C oraz częściowo UV-B).
Ten dobroczynny wpływ ozonu na procesy życiowe zachodzące na kuli ziemskiej stał się inspiracją do zastosowania ozonu w oczyszczaniu naszego bliskiego otoczenia.
jak sztucznie wytworzyć ozon?
Procesy, które w naturze towarzyszą powstawaniu ozonu zastosowano do jego sztucznego wytworzenia w urządzeniach zwanych generatorami ozonu, potocznie nazywanych ozonatorami. W praktyce, ze względu na liczne zalety, stosuje się generatory wykorzystujące metodę wyładowań koronowych (zwanych też wyładowaniami elektrycznymi, cichymi lub powierzchniowymi) - symulując tym samym powstawanie wyładowań atmosferycznych (piorunów). Tlen pobierany z otoczenia lub z generatora tlenu przekształcany jest w ozon, który zostaje rozproszony w pomieszczeniu.
wyładowania koronowe
przepływ powietrza
wysokie napięcie
uziemienie








Elektrody, zasilane wysokim napięciem, wytwarzają wyładowania koronowe, które przekształcają tlen zawarty w powietrzu w ozon.
co umożliwia ozonowanie?
Tak jak naturalny ozon pochłania szkodliwe promieniowanie ultrafioletowe, tak ten wytworzony przez człowieka za pomocą generatorów ozonu, oczyszcza środowisko z różnego rodzaju patogenów oraz nieprzyjemnych i szkodliwych zapachów.
Czynniki chorobotwórcze (patogeny) niszczone lub niwelowane przez ozon można zaliczyć do kilku grup.
Niszczenie żywych chorobotwórczych drobnoustrojów, zwanych też mikrobami, mikroorganizmami lub najprościej-zarazkami, określane jest mianem dezynfekcji.
Mikroorganizmy te zasiedlają wszystkie powierzchnie tego świata -żyjemy w oceanie mikroorganizmów. Rozprzestrzeniają się wśród ludzi różnymi drogami. Bezpośrednio, poprzez kontakt z zakażonym człowiekiem, zwierzęciem, przedmiotem lub drogą pokarmową - poprzez spożycie zakażonej żywności lub wody. Pośrednio natomiast, drogą kropelkową lub za pośrednictwem wektorów - insektów. Przebywanie w przestrzeniach publicznych, kontakt z przedmiotami dotykanymi przez wiele osób, brak higieny oraz nie stosowanie repelentów znacznie zwiększają szansę na zarażenie.
Ozon wykazuje silne właściwości aseptyczne - ozonowane pomieszczenia są wolne od żywych drobnoustrojów chorobotwórczych. Co więcej, wraz z drobnoustrojami rozkłada także wytworzone przez nie toksyny.
Niewątpliwie najważniejszą zaletą ozonu jest jego skuteczność w eliminowaniu biofilmu bakteryjnego, czyli jednej z najbardziej rozpowszechnionych i trudnych do usunięcia form istnienia bakterii. Według definicji, biofilm to skomplikowana struktura złożona z licznych (nie tylko bakteryjnych) organizmów, otoczona warstwą substancji organicznych i nieorganicznych, produkowanych przez te organizmy i wykazująca silne przyleganie do powierzchni biologicznych i abiotycznych.
jaki jest mechanizm działania ozonu?
Ozon charakteryzuje się dwiema cechami, które odpowiadają za jego unikalne właściwości sterylizujące oraz dezodoryzujące- niestabilnością oraz utlenianiem.
Ozon jest nietrwałym termicznie (niestabilnym) gazem - rozpada się stopniowo do tlenu dwuatomowego (swojej pierwotnej postaci) już w temperaturze pokojowej.
Jego rozpad ulega przyspieszeniu w podwyższonej temperaturze oraz na skutek kontaktu z powierzchniami stałymi, związkami chemicznymi i innymi czynnikami.
W trakcie rozpadu powstaje rodnik tlenu (O ), który jest aktywny chemicznie - wykazuje silne właściwości utleniające. To głównie on odpowiedzialny jest za sterylizujące i dezodoryzujące właściwości ozonu.
Proces ozonowania zachodzi w kilku etapach:
W pierwszych etapach generator pobiera tlen z otoczenia, który pod wpływem wyładowań koronowych przekształcany zostaje w ozon i rozpraszany jest po całym pomieszczeniu.
Ozon zatem napotykając na różne zanieczyszczenia organiczne i nieorganiczne unoszące się w powietrzu (związki chemiczne, alergeny, zarodniki grzybów) w ułamku sekundy wchodzi z nimi w reakcję chemiczną i powoduje ich gwałtowne utlenienie lub rozkłada w mniej złożone i nieszkodliwe związki. W efekcie zanieczyszczenia są unieszkodliwione, a produktem reakcji jest czysty tlen dwuatomowy. Nie powstają zatem żadne, szkodliwe produkty uboczne.
W kolejnej fazie proces zaczyna się od nowa. Tlen powstały po utlenieniu zanieczyszczeń unoszących się w powietrzu pobierany jest przez generator. Wytworzony ozon atakuje mikroorganizmy chorobotwórcze zasiedlające wszystkie powierzchnie.
Najbardziej wrażliwe na ozon są wirusy - skomplikowane cząsteczki organiczne zbudowane z białek i kwasów nukleinowych, niemające struktury komórkowej oraz mogące się rozmnażać tylko wewnątrz komórki gospodarza. Ozon niszczy wirusy poprzez dyfuzję płaszcza białkowego (kapsydu), okrywającego kwas nukleinowy, który niesie informację genetyczną niezbędną do replikacji. Ozon uszkodzą zatem DNA lub RNA wirusa.
Bakterie to z kolei jednokomórkowe istoty o mikroskopijnej wielkości i bardzo prostej strukturze. Do niszczenia bakterii dochodzi poprzez uszkodzenie błony komórkowej. Ozon, poprzez reakcje rodnikowe, reaguje z nienasyconymi kwasami tłuszczowymi zawartymi w lipidach błony komórkowej, powoduje ich rozpad i wypływanie składników wewnątrzkomórkowych do środowiska zewnętrznego. Efektem jest zaburzenie funkcji komórek. Zmiany te są nieodwracalne i zawsze prowadzą do lizy komórek, czyli śmierci i całkowitego rozpadu bakterii.
Kolejno ozon neutralizuje roztocza i grzyby oraz uszkadza układ oddechowy ewentualnych insektów i gryzoni.
Zaznaczyć należy, iż budowa organizmów jednokomórkowych lub wielokomórkowych o małej specjalizacji komórek jest zupełnie inna niż organizmów o wyższym stopniu rozwoju komórek. Dlatego też ozon ma destrukcyjne działanie na organizmy proste w małych stężeniach, natomiast szkodliwy wpływ na człowieka wykazuje w bardzo wysokich stężeniach lub, gdy jest wdychany przez dłuższy czas. Jednak z uwagi na fakt, iż organizm człowieka może wykazywać różną wrażliwość na obecność ozonu, w przypadku niektórych osób, już przy jego małych stężeniach, mogą pojawić się objawy kaszlu i podrażnienia oczu.
W etapach kiedy niszczone są między innymi zapachy oraz patogeny stężenie ozonu dość szybko maleje. Jeżeli w pomieszczeniu usunięte zostaną już wszystkie zanieczyszczenia, a generator ozonu automatycznie się wyłączy, to stężenie pozostałego wygenerowanego ozonu (tzw. pozostałościowv poziom stężenia - ilość wytworzona ponad niezbędną do usunięcia wszelkich zanieczyszczeń) nie maleje już tak szybko. Ozon rozpada się wówczas samoczynnie do tlenu. Czas jego naturalnego, połowicznego rozpadu jest krótki i wynosi około 30 minut. Zatem po około 30 minutach od wyłączenia się generatora stężenie ozonu spada o połowę Po każdych kolejnych 30 minutach jego poziom obniża się o kolejną połowę, aż do momentu całkowitego rozpadu. W pomieszczeniu pozostaje zatem tlen i wyczuwalny zapach ozonu.


bakterie niszczone przez ozon
Achromobacter:
Achromobacter butyri
Aeromonas:
Aeromonas salmonicida
Agrobacterium:
Agrobacterium tumefaciens
Bacillus:
Bacillus anthracis laseczka wąglika
Bacillus cereus laseczka woskowa
Bacillus coagulans
Bacillus globigii
Bacillus licheniformis
Bacillus megatherium
Bacillus paratyphus
Bacillus subtilis laseczka sienna
Bacillus stearothermophilus
Clavibacter:
Clavibacter michiganensis
Clostridium:
Clostridium botulinum laseczka jadu kiełbasianego
Clostridium sporogenes laseczka gnilna
Clostridium tetani laseczka tężca
Clostridium perfringens laseczka zgorzeli gazowej
Clostridium difficile
Clostridium chauvoei laseczka szelestnicy
Clostridium ghoni
Clostridium tyrobutyricum laseczka kwasu mlekowego
Corynebacterium:
Corynebacterium diphtheriae maczugowiec błonicy
Enterococcus:
Enterococcus faecalis paciorkowiec kałowy
Escherichia:
Escherichia coli pałeczka okrężnicy
Lactococcus:
Lactococcus lactis
Legionella:
Legionella pneumophila
Leptospira canicola
Listeria:
Listeria monocytogenes
Micrococcus:
Micrococcus candidus
Micrococcus caseolyticus
Micrococcus luteus
Micrococcus spharaeroides
Mycobacterium:
Mycobacterium avium
Mycobacterium fortuitum
Mycobacterium leprae prątek trądu
Mycobacterium tuberculosis prątek gruźlicy
Moraxella catarrhalis:
Moraxella catarrhalis
Proteus:
Proteus vulgaris odmieniec pospolity
Pseudomonas:
Pseudomonas aeruginosa pałeczka ropy błękitnej
Pseudomonas fluorescens (bioflim)
Pseudomonas putida
Salmonella:
Salmonella enterica
Salmonella enteritidis
Salmonella typhimurium
Salmonella typhi
Salmonella paratyphi
Serratia:
Serratia marcescens pałeczka krwawa
Shigella:
Shigella dysenteriae
Shigella flexneri
Shigella paradysenteriae
Rhodospirillum:
Rhodospirillum rubrum
Staphylococcus:
Staphylococcus epidermidis
Staphylococcus aureus gronkowiec złocisty
Streptococcus:
Streptococcus ‘C’
Streptococcus agalactiae paciorkowiec bezmleczności
Streptococcus pneumonia dwoinka zapalenia płuc
Streptococcus pyogenes paciorkowiec ropny
Streptococcus salivarius
Streptococcus viridans paciorkowce zieleniejące
Vibrio:
Vibrio alginolyticus
Vibrio anguillarum
Vibrio cholerae przecinkowiec cholery
grzyby, drożdże, pleśnie, zarodniki niszczone przez ozon
Alternaria:
Alternaria solani
Aspergillus:
Aspergillus candidus
Aspergillus flavus kropidlak żółty
Aspergillus glaucus kropidlak zielony
Aspergillus niger kropidlak czarny
Aspergillus terreus
Aspergillus saitoi
Aspergillus oryzae
Aspergillus fumigatus kroplidlak popielaty
Athelia:
Athelia rolfsii
Baker’s yeast drożdże piekarskie
Botrytis:
Botrytis cinerea gronkowiec szary
Botrytis allii
Candida:
Candida albicans
Cladosporium
Colletotrichum:
Colletotrichum coccodes
Colletotrichum lagenarium
Fusarium:
Fusarium oxysporum
Fusarium oxysporum f.sp. lycopersici
Grotrichum:
Grotrichum candidum
Monilinia:
Monilinia fructicola
Monilinia laxa brutalna zgnilizna drzew pestkowych
Mucor:
Mucor racemosus
Mucor piriformis
Penicillium:
Penicillium cyclopium
Penicillium chrysogenum
Penicillium citrinum
Penicillium digitatum
Penicillium glaucum
Penicillium expansum
Penicillium egyptiacum
Penicillium roqueforti
Pythium:
Pythium ultimum
Phytophthora:
Phytophthora erythroseptica różowa zgnilizna
Phytophthora parasitica
Rhizoctonia:
Rhizoctonia solani
Rhizopus:
Rhizopus nigricans
Rhizopus stolonifer
Rhodotorula:
Rhodotorula rubra
Saccharomyces:
Saccharomyces cerevisiae
Saccharomyces ellipsoideus
Sclerotinia:
Sclerotinia sclerotiorum zgnilizna twardzikowa
Thamnidium
Trichoderma:
Trichoderma viride
Verticillium:
Verticillium albo-atrum
Verticillium dahliae
wirusy niszczone przez ozon
Adenovirus:
Adenovirus 7a
Bacteriophage (Escherichia coli):
Bacteriophage f2
Enterovirus:
Coxsackie A9, B3, B5
Echovirus 1, 5, 12, 29
Poliovirus 1, 2, 3
Encephalomyocarditis virus
Hepatitis A virus wirus zapalenia wątroby typu A (WZW)
Herpes simplex virus wirus opryszczki pospolitej
HIV ludzki wirus niedoboru odporności
GD VII virus
Influenza virus wirus grypy
Rhabdoviridae:
Vesicular stomatitis virus wirus pęcherzykowatego zapalenia jamy ustnej
Rabies virus wirus wścieklizny
Rotavirus
SARS virus
Tobacco mosaic virus wirus mozaiki tytoniu
pierwotniaki niszczone przez ozon
Cryptosporidium:
Cryptosporidium parvum
Giardia:
Giardia lamblia ogoniastek jelitowy
Giardia muris
Paramecium pantofelki
cysty pasożyty niszczone przez ozon
Entamoeba histolytica cysts cysty pełzaka czerwonki
Nematode eggs jaja nicieni
Schistosoma eggs jaja przywry
związki chemiczne niszczone przez ozon
naftalen
oktan
opary:
asfaltów
benzyny
diesla
gum
klejów
lakierów i farb
rozpuszczalników
ropy naftowej
smoły
żywic
pirydyna
polon
propan
tlenek węgla (czad)
toulen
aceton
acetylen
akroleina
akrylaldehyd
akrylonitryl
aldehyd krotonowy
aldehyd octowy
alkohol amylowy
alkohol butylowy
alkohol etylowy
alkohol izopropylowy
alkohol propylowy
amoniak
anilina
arsen
benzen
butan
butadien
bezwodnik octowy
chlor
chloroetan
chlorobenzen
chlorometan
cykloheksan
cykloheksanol
cykloheksen
nikotyna
nitrobenzen
nitrogliceryna
nitrometan
nitrotoulen
octan amylu
cyjanowodór
czterochlorek węgla
dichloroetan
dioksan
dwutlenek węgla
eter
eter etylowy
etyloamina
etylobenzen
fenol
fluorotrichlorometan
formaldehyd
izopren
kwas akrylowy
kwas octowy
kwas mrówkowy
metan
metanol
merkaptan metylowy
merkaptan propylowy
mrówczan etylu
deakaryzacja za pomocą ozonu umożliwia skuteczną neutralizację:

-
roztocza kurzu domowego
-
alergenów (np. pyłków roślinnych)
dezynsekcja i deratyzacja za pomocą ozonu umożliwia skuteczne wytępienie insektów i gryzoni:

-
much
-
mrówek
-
karaluchów
-
prusaków
-
pcheł
-
wszy
-
komarów
-
moli
-
pająków
-
myszy
dezodoryzacja za pomocą ozonu umożliwia skuteczne usunięcie związków organicznych i nieorganicznych odpowiedzialnych za powstawanie nieprzyjemnych i szkodliwych zapachów np:
-
potu
-
dymu tytoniowego
-
woni po pożarowej
-
woni po powodziowej
-
szkodliwych chemikaliów

-
odzwierzęcych
-
przetwórczych
-
gnilnych
-
kanalizacyjnych
-
stęchlizny
Wymienione zostały wybrane czynniki chorobotwórcze oraz związki chemiczne niszczone przez ozon. Do dnia dzisiejszego nie zostało naukowo potwierdzone, aby jakiekolwiek organizmy uodporniły się na działanie ozonu.
GENERATOR OZONU AC-SMKA 1
SYSTEMU EGP®

Korzystamy z nowoczesnych, przemysłowych generatorów ozonu o bardzo wysokiej wydajności wynoszącej od 70 g/h (70 000 mg/h) do 100 g/h (100 000 mg/h).
Urządzenia te pozwalają na równomierne rozprowadzenie ozonu, osiągnięcie właściwego stężenia w szybkim czasie oraz utrzymanie go przez cały okres wykonywania usługi, nawet w dużych pomieszczeniach.